როსტომ აბრამიშვილი

მოგონება.

რისთვის ვცოვრობთ, მოგონებები და წარსული თუ არ გახსოვს, მოსაგონარი თუ არავინ გყავს ფასი არა აქვს შენს არსებობას. იყავი მდიდარი, მაძღარი და რა? მოგონებამ არ იცის სიმდიდრე და სიღარიბე. ვის იგონებ, ძირითადად მათ ვინც კვალი დატოვა, ზოგმა ღრმა, ზოგმა ნაკლებად, შესაძლოა შენთვის სრულიად უცხო, უცნობი და მხოლოდ ერხელ ნანახი ადამიანიც კი მოგაგონდეს. გააჩნია ვინ,რა და როგორ.

არ ვიცი რატომ, მაგრამ დღეს ერთი კაცური კაცი მომაგონდა - ბატონი როსტომ აბრამიშვილი. აბრამის კი არა ქართველი ერის შვილი იყო. გვარი რა შუაშია? დახვეწილი, ინტელიგენტი, წარსულს და თანამედროვეს მასში ვერ გაარჩევდი. ისტორიკოსი და რაც მისი ცხოვრების არსი იყო არქეოლოგი. მის ერთგულებას, სიყვარულს და საქმის ცოდნას ვერ შევეხები, ეს თვისებები იმდენად ცალსახა, გარკვეული და მიზანდასახული იყო, რომ მე ვერ შევაფასებ. კვალი დატოვა და ვერავინ ვერ შეავსებს ამ კვალს, იმიტომ , რომ არ შეიძლება მისი შევსება. უფროსი, ხელმძღვანელი, მეგობარი ყველაფერი იყო ერთად. გაბრაზება იცოდა და ისეთი, რომ უცნობზე შეიძლება უარყოფითი შთაბეჭდილება დაეტოვებინა. მაგრამ მე ხომ ვიცნობდი და მათთვის ვინც იცნობდა ეს გაბრაზება მოფერება უფრო იყო. არ ვცდები. ვიცი ბევრი დამეთანხმება, ბევრი კი არა ყველა ვინც მას იცნობდა. ყველაფერში, სრულიად ყველა საკითხში ახერხებდა შუალედის პოვნას, მდგომარეობის გაწონასწორებას - სამსახური, თანამდებობა, ოჯახი და რა ვიცი. ეს ძალიან ძვირფასი და იშვიათი ნიჭია.

აი მხოლოდ ეს, ჩემო ბატონო როსტომ. მე თქვენი ნაცნობობით უსაზღვრო მადლობელი ვარ.